Kendi bürosunda istediği coşkuyu göremeyen Ahmet Bey, farklı bakanlıkları gezer ve Hariciye’yi gezerken “Yaşasın Hürriyet!” diye bağırmaya başlar. Ahmet Bey; bu çıkışıyla birlikte dikkat çekmeye, Meşrutiyet konusunda bilgili ve yetkili birisi olarak görülmeye başlanır. İlgiden hoşlanan ana karakter, bir anda kontrolden çıkarak işi daha ileri götürür; Jön Türklerin lideri olduğunu, Meşrutiyet’in kendi çabasıyla ilan edildiğini söylemeye başlar.
Bab-ı Ali’den çıktıktan sonra kendini bir Hürriyet Kahramanı ilan eden Ahmed Bey, kısa sürede peşinde büyük bir kalabalığın biriktiğini fark eder. Onlara çeşitli açıklamalar yaptıktan sonra kimsenin kendisini tanımadığını, “Ahmet”in gerçek ismi olmadığını, gerçek ismini ertesi gün açıklayacağını duyurur.
Gece evinde kendisine uygun bir isim arayan Ahmet Bey, sonunda “Ziyalandırıcı, rûşen edici olan“ (aydınlatıcı, ışık veren) anlamına gelen “Efruz” isminde karar kılar. Bir süre daha insanların sevgisiyle “Hürriyet Kahramanı Efruz Bey” olarak hayatını sürdüren ana karakter, bunun ardından gizli bir cemiyetten davet alır.
Son günlerde yaşadığı olayların da yarattığı kendini beğenmişlik nedeniyle Efruz Bey, birilerinin ayağına çağrılmayı kendine yediremez; ama yine de onları ziyaret eder. Kendisini çağıranlar, Meşrutiyet’in ilanından sorumlu olan İttihat ve Terakki Cemiyeti üyeleridir.
Burada geçirdiği uzun bir sorgulama sürecinin ardından Efruz Bey’in fazla ciddiye alınmaması gereken bir adam olduğu anlaşılır ve İttihatçılar şaşkın bir şekilde onu serbest bırakır.
Ahmet Bey, İkinci Meşrutiyet’in ilanının ardından çalıştığı devlet dairesine büyük bir heyecanla gelir. Buradaki iş arkadaşlarına Hürriyet’in ilan edildiğini anlatmaya çalışan Ahmet Bey, onları duruma ikna edemez - çünkü gazetede yalnızca Kanun-i Esasi’nin yeniden yürürlüğe konulduğunu ifade eden bir haber vardır ve bu pek çokları için yeterli bir kanıt değildir.
Bu heyecanla Babıali’deki diğer bölümleri de gezen Ahmet Bey, kendisine hakim olamadan “Yaşasın Hürriyet!” diye bağırmaya başlar. İnsanlar etrafında toplandığında kendisini giderek kaybetmeye ve onlara hürriyet ile ilgili bilgiler vermeye başlar.
Anlattıklarına göre, kendisi gizli bir örgüt olan Jön Türklerin lideridir. Hürriyeti kan dökmeden ilan etmek istediği için Sulukule’den Yıldız Sarayı’na kadar giden bir tünel kazmış, yirmi yıl süren bu çabanın ardından II. Abdülhamid’i tehdit ederek Hürriyet’in ilan edilmesini sağlamıştır. Hikâyesinde, Sulukule’deki küçük bir ahıra on altı bin kişi sığdırmak ve yirmi dört yaşında olmasına rağmen yirmi yıldır bu tüneli kazdığını iddia etmek gibi akılalmaz boyutlar olsa da kimse Efruz Bey’in anlattıklarına doğrudan karşı çıkmaz.
Bu abartılı yalanları ile etrafına binlerce kişi toplayarak caddelerden geçen, Rus ve İngiliz elçiliklerinin önünde anlamsız nutuklar atan Ahmet Bey; sonunda evinin önüne gelir. Ancak gerçek isminin Ahmet olmadığı, gerçek isminin kimsenin bilmediği yönündeki söylemleri; annesinin baygınlık geçirmesine neden olur ve etrafındaki kalabalık nedeniyle arabasından aşağıya inemeyen Ahmet Bey, evdeki hizmetçilerin kendisine uzattığı çamaşır ipine tırmanarak eve girmek zorunda kalır.
Eve girmeyi başardığında, ertesi çok büyük bir duyuru yapacağını söyleyerek onları dağılmaya ikna eder. Yapacağı duyuru, gerçek isminin ne olduğunu onlara açıklamak olacaktır.
Ahmet Bey, neredeyse bütün geceyi “gerçek isminin” ne olması gerektiğine karar vermeye çalışarak geçirir. Kendine layık bir isim bulmakta zorlansa da sözlükten bulduğu “Efruz” kelimesi hoşuna gider ve ertesi gün çılgınca alkışlayan bir kalabalığa gerçek isminin bu olduğunu söyler.
Efruz Bey’in hürriyet kahramanlığı, günün geri kalanında da devam eder. Herkesin dil, din, ırk ayrımı olmadan birbirini sevmesi, kucaklaması gerektiğini öğütleyen Efruz Bey; gece eve geldiğinde İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin kendisini karargahlarına davet eden bir mektup yolladığını görür. Adını bile duymadığı bu cemiyetin kendisini çağırma “cüretini” göstermesine şaşıran Efruz Bey, ertesi gün onlarla konuşmaya gider.
İttihatçılar, her şeyi itiraf eden Efruz Bey’in tüm yaptıklarını gösteriş merakı nedeniyle yaptığını anladıklarında şaşıır ve fazla ciddiye almadan Efruz Bey’i serbest bırakır. Romanın sonu, Efruz Bey’in yaşadığı son günlerin bir rüya olup olmadığını düşünmesi ile sona erer.
Ahmet Bey’in yaptıkları: Naralar, küfürler, bağırışlar – İnsanların onun etrafında toplanması – Meclis odasındaki toplantı – Ahmet Bey’e sorular ve Ahmet Bey’in açıklamaları – Jön Türkler’in lideri, Sulukule’den kazılan tünel, II. Abdülhamid’i tehdit – Hürriyet’in ilanı
Ahmet Bey’in anlattıklarının yayılması – Hürriyet Alayı – Rusya ve İngiltere Elçilikleri önünde konuşmalar – Ahmet Bey’in eve dönüş çabası – Ev – Annesiyle isim tartışması – Eve giriş yöntemi – Çamaşır ipiyle eve girme – Kalabalığın tezahüratları
Ahmet Bey ve Despina – Ahmet Bey’in ismini açıklama duyurusu – Ahmet Bey’in karakteri – Gözükmek ve olmak – İsim düşüncesi – İsim türetme çabaları – “Efruz” – “Efruz Bey”in heyecanı
Ertesi sabah – Evin önündeki kalabalık – Coşku – Sahavet Hanı – Efruz Bey’in faaliyetleri – İstanbul’da yaşananlar – Hürriyet Nutku Beklentisi – Efruz Bey’in konuşması – Efruz Bey’in etkisi – Evde: Aşçı ve Despina – Despina’nın verdiği mektup – “Cemiyet’in daveti”
İttihat ve Terakki Cemiyeti karargahı – Efruz Bey’in sorgulanması – İttihatçıların şaşkınlığı – Efruz Bey’in serbest bırakılması
