Yusuf Atılgan’ın 1973 yılında yayımlanan Anayurt Oteli isimli romanı, yazarın ikinci ve hayattayken yayımlanan son romanıdır.
 
Modern Türk Edebiyatı'nın en önemli eserlerinden biri olarak gösterebileceğimiz Anayurt Oteli, “modern” bir eser olma tanımına iki yönden uyar.
 
Romanın yalnız, içinde bulunduğu otelin ve geçmişinin içine sıkışmış ana karakteri Zebercet, toplumdan uzaklığı ve içinde yaşadığı sorunlar ile “modern dünyanın” unuttuğu, geride bıraktığı insanlardan biri olarak dikkat çeker.
 
Romanın anlatısı, yani Zebercet’in hikayesinin okuyucuya ulaştırılma üslubu da aynı ölçüde “modern”dir: Yusuf Atılgan, başta Zebercet’in düşüncelerine yoğunlaşan “bilinç akışı” tekniği olmak üzere, roman boyunca geleneksel bir romandan beklenmeyecek farklı anlatı yöntemleri kullanır.
 
Neredeyse başından sonuna kadar karamsar bir tonla ilerleyen roman, Zebercet’in on yıldır içine saklandığı rutinin yavaş yavaş parçalanmasını konu alır ve geneline uyan bir finalle sona erer.