Roman, kitap boyunca ismi verilmeyen anlatıcının çocukluk ve gençlik yıllarını konu alır. Henüz beş yaşındayken bile babasından gerçek anlamda çekinen anlatıcı, derslerinde onun istediği kadar başarılı olamaz.
Bu yıllarda Osmanlı Devleti’nin topraklarının işgal edilmesi ve Kurtuluş Savaşı nedeniyle aile Adana’dan Konya’ya kaçar. Anlatıcının babasının Ankara’da bulunduğu sırada, ailesi önce Konya’da, daha sonra da büyük bir çiftlikte yaşamaya başlar. Bu yıllarda, anlatıcının babası evde yokken kullanılmayan eşyaların durduğu alt ev çevredeki köylüler tarafından yağmalanır. Buna izin verdiği için karısını döven ve ondan boşanan baba, bir süre sonra onunla yeniden nikahlanır.
İlerleyen yıllarda, babanın siyasete atılması ve bir parti kurma girişimi nedeniyle ailenin rahat denilebilecek hayatı bozulur. Önce baba, ardından da ailenin geri kalanı Türkiye’den kaçarak Lübnan’a, Beyrut’a gider. Beyrut’ta açtıkları bir lokantayı işleterek geçinme çabası, lokantanın batması ile birlikte son bulur. Aile giderek yoksullaşırken, romanın anlatıcısı da Naciye ve Virjin gibi, Beyrut’ta tanıdığı kızlara ilgi duymaya başlar.
Onu gerçek anlamda ilk etkileyen kız ise babasının arkadaşı İbrahim Efendi sayesinde tanıştığı Eleni olur. Artık “genç” denebilecek yaşa ulaşan anlatıcı, İbrahim Efend'nin yardımıyla matbaada yorucu ve az kazandıran bir iş bulur ve burada Eleni ile yakınlaşmaya başlar. Eve para getirdiği için babası ile arasındaki gergin ilişki de düzelmeye başlayan anlatıcı, bu günlerde Beyrut’ta görece mutlu olsa da, Eleni’nin bir gün ortadan kaybolması ile onun hayatındaki olumlu süreç de sona erer.
Bu günden sonra matbaadaki işini boşlayan, kısa süre sonra da kovulan anlatıcı, günlerini boş bir şekilde geçirmeye başlar. Evde babası ile gerginliği yeniden başladığı için, Türkiye’ye geri dönme hayalini kurmaya başlar ve en sonunda konsoloslukla konuşarak Adana’ya, babaannesinin yanına dönmeyi başarır.
Anlatıcı Adana’daki ilk günlerinde eski arkadaşlarını bulamadığı ve hayalindeki gibi onlara Beyrut günlerini anlatamadığı için kısa süreli bir hayal kırıklığı yaşar. Ancak Beyrut’taki günlerinden beri hayali olan futbolculuk, onun hayatına yeni bir anlam ve yeni arkadaşlar kazandırır.
Yorgi, Hasan Hüseyin, Gazi, Adem, Kambur Recep gibi arkadaşlarıyla futbol oynamaya başlayan anlatıcı, çevre bölgelere giderek buralarda yemek veya para karşılığında maçlar yapmaya, arkadaşlarıyla şarap içip kadınlarla ilgilenmeye başlar.
Baba Evi bu noktada sona erse de, kitabın isimsiz kahramanının daha sonra yaşadıkları Avare Yıllar romanında ele alınır.
1
5 yaş – Baba – Çanakkale’de topçu
2
Konak – Ders – Küçük hala ve büyük hala – Babadan korku – Okuma çabası – Çöpçülük – Okuma – Pavli Dayı’nın ölümü
3
Okul – Savaş – Düşman – Kaçış, yolculuk- Şehre geliş – Konya – Babanın Ankara’ya gidişi – Konya’da yaşananlar: “Gavur hükümet”
4
Çiftlik – Çiftlikteki hayat – Köydeki çocuklarla arkadaşlık – Yaşananlar, oynanan oyunlar – Şehirden gelen ziyaretçiler – Alt ev – Alt evdeki eşyalar – Alt evin yağmalanması – Babanın öfkesi – Annesini dövmesi, boşaması – İki ay sonra yeniden nikah
5
Babanın fırka işleri – Yaptırılan işler – Babanın gidişi, sevinç
6
Babanın gidişinden sonra: Özgürlük, evde “krallık” – Babanın yanına gidiş
7
Beyrut – Lokanta – Naciye – Niyazi ile çekişme – Babadan korku – Niyazi ile değişen ilişki – Niyazi’nin hastalığı – Onu çalıştırmama fikri
8
Lokantanın batışı – Balık tutma – Arapla konuşma – Virjin – Tek balık – Balığı Virjin’e verme – Babanın dayağı
9
Beyrut’ta yaşam – Ramazan – Babanın hastalığı – Ölüm düşüncesi – “Sen ne biçim babasın?” – İki buçuk aylık hastalık
10
İbrahim Efendi’nin bulduğu iş – Mutluluk – Babanın yorumları – Niyazi ile hayaller
11
İbrahim Efendi ile matbaa – Matbaada bulunan iş – Sarı saçlı kız
12
Kağıt kesme makinesinin kolunu çevirme – İşin zorlukları – Memnuniyet – Evde değişen tavırlar
13
İlk maaş, Sarı Saçlı Kız – Babası Dmitri Usta – Az para – Eleni’nin ağabeyi, evi – Babanın mutluluğu
14
Gece – Niyazi ile konuşma – Niyazi’nin ilgisizliği – Rüya
15
Eleni’nin yanına gittiği için patrondan azar – Eleni’nin tepkisi – Eleni’nin yaldız makinesinde çalışmaya başlaması
16
Eleni ve ailesinin Lübnan’dan gönderilmesi
17
Eleni’nin gidişinden sonra – Hırçınlık – İşten klovulma – Vatana dönüş hayalleri – Babaya öfke – Futbol hayalleri – Memlekete dönme planı – Kahvaltı – Babanın fırlattığı ekmek, dökülen çay – Öfke – Aradan geçen günler – Limandaki Türk gemisi – Konsolosluk
18
Çarşı – Şinorik ve Virjin’le karşılaşma – Şinorik’in evi
19
Lübnan’dan ayrılma – Yolculuk hazırlıkları – Tren
20
Adana’ya dönüş – Mutluluk – Mahallenin değişimi – Arkadaşları bulamama – Hayal kırıklığı
21
Okul – Futbol – Yorgi ve diğer arkadaşlar
22
Mandiye – Şarap – Doç Alilerin evindeki kız – Mendiye’nin durumu
23
Hasan Hüseyin – Ailesi – Hasan Hüseyin’i maçlara götürme uğraşı – Hasan Hüseyin’in pirzola hayali – Lokanta – Hasan Hüseyin’in yemeği, hesap korkusu
24
Maçlar – Yemekler – Haber verilmeden gidilen maç – Çaresizlik – Kasafan Cemal’in yaptığı
Yazar : Orhan Kemal
Yayınevi : Varlık Yayınları
Yılı : 1949
Kullanılan Baskı : Baba Evi - Avare Yıllar (Birleştirilmiş Baskı), 8. Basım, 2017
Sayfa Sayısı : 97