İhsan Oktay Anar’ın yayımlanan yedinci kitabı olan Galiz Kahraman, yazarın genel romancılığına belli açılardan uyan, belli açılardan ise istisnai özellikler taşıyan bir eser olarak tanımlanabilir.
Özellikle dil açısından yaklaşıldığında, diğer kitaplarına göre daha ironik bir üslup kullansa da, Anar’ın anlatısının bazı karakteristik özellikleri rahatlıkla tespit edilebilir. Belli noktalarda eskimiş, günümüzde kullanılmayan ifadelere yer verilmesi, sayı ve kişi isimlerinin bilinçli olarak "yanlış" veya eski yazımlarına uygun şekilde yazılması (dokuz yerine tokuz, yirmi yerine yigirmi gibi) ve metin içinde farklı eserlere pek çok gönderme yapılması, İhsan Oktay Anar’ın diğer eserlerinde de karşımıza çıkan bir durum olarak gösterilebilir.
Bununla birlikte, Galiz Kahraman belli açılardan yazarın genel romancılık anlayışından ayrı bir şekilde de değerlendirilebilir. Kitaplarında genellikle edebi açıdan farklı üsluplar deneyen, toplumsal konulardan çok roman tekniğine yoğunlaşan yazar, Galiz Kahraman’daki ironik üslubu ve merkeze yerleştirdiği karakter üzerinden pek çok toplumsal konuya değinir.
Edebiyat ve sanat, toplum, bilim ve akademi gibi pek çok konu hakkında gözlem ve yorumlar içeren Galiz Kahraman’ın, yazarın toplumsal konular açısından en yoğun eseri olduğu söylenebilir.
Galiz Kahraman’ı yazarın diğer eserleri etrafında değerlendirirken, bu romanın ana karakteri İdris Amil’in Anar’ın bir önceki kitabı Yedinci Gün’de de karşımıza çıktığını da ifade etrmek faydalı olabilir. Bu romanın “Hayalet” başlıklı bölümünün merkezinde yer alan İdris Amil, yine Kasımpaşa’da yaşayan, yazar olmaya çalışan ve ironik bir şekilde “mükemmel insan” portresine uyan bir karakter şeklinde ele alınır.
İroni veya ironik kavramı, Galiz Kahraman’ı okumadan bilinmesi gereken en önemli edebi kavram olarak gösterilebilir. Bu konuda daha fazla bilgi için, kavramla ilgili yazımıza göz atabilirsiniz:
İroni
Yukarıdaki yazıda da okuyabileceğiniz gibi, ironi kavramının edebiyat içinde farklı kullanımları bulunsa da, verilebilecek en isabetli tanımlardan biri “bir şeyin beklenenden farklı, beklentilere zıt şekilde sonuçlanması” olabilir.
Bu romanda, İhsan Oktay Anar her açıdan “olumsuz” bir karakter olarak tanıttığı; korkaklığını, cehaletini ve kötülüğünü açık bir şekilde gösterdiği İdris Amil’i neredeyse kutsal bir insan gibi, sürekli övgüyle anlatır. Anlatının gösterdiği şeyler ile üslubu arasındaki bu fark, ironik mizah anlayışına ideal bir örnek olarak gösterilebilir.
Özellikle dil açısından yaklaşıldığında, diğer kitaplarına göre daha ironik bir üslup kullansa da, Anar’ın anlatısının bazı karakteristik özellikleri rahatlıkla tespit edilebilir. Belli noktalarda eskimiş, günümüzde kullanılmayan ifadelere yer verilmesi, sayı ve kişi isimlerinin bilinçli olarak "yanlış" veya eski yazımlarına uygun şekilde yazılması (dokuz yerine tokuz, yirmi yerine yigirmi gibi) ve metin içinde farklı eserlere pek çok gönderme yapılması, İhsan Oktay Anar’ın diğer eserlerinde de karşımıza çıkan bir durum olarak gösterilebilir.
|
|---|
|
İhsan Oktay Anar’ın ilk ve en tanınmış romanı olan Puslu Kıtalar Atlası’nda, Rene Descartes’ın Metod Üzerine Konuşmalar isimli eseri Rendekar’ın “Zagon Üzerine Öttürmeler” başlığı ile önemli bir rol oynar.
Kitap isimlerinin mizahi bir şekilde yanlış yazılarak kullanılması, yazarın diğer romanlarında da karşımıza çıkan bir unsurdur. Bunun Galiz Kahraman’daki bazı karşılıkları için, Analiz bölümüne göz atabilirsiniz. |
GöndermelerBununla birlikte, Galiz Kahraman belli açılardan yazarın genel romancılık anlayışından ayrı bir şekilde de değerlendirilebilir. Kitaplarında genellikle edebi açıdan farklı üsluplar deneyen, toplumsal konulardan çok roman tekniğine yoğunlaşan yazar, Galiz Kahraman’daki ironik üslubu ve merkeze yerleştirdiği karakter üzerinden pek çok toplumsal konuya değinir.
Edebiyat ve sanat, toplum, bilim ve akademi gibi pek çok konu hakkında gözlem ve yorumlar içeren Galiz Kahraman’ın, yazarın toplumsal konular açısından en yoğun eseri olduğu söylenebilir.
Galiz Kahraman’ı yazarın diğer eserleri etrafında değerlendirirken, bu romanın ana karakteri İdris Amil’in Anar’ın bir önceki kitabı Yedinci Gün’de de karşımıza çıktığını da ifade etrmek faydalı olabilir. Bu romanın “Hayalet” başlıklı bölümünün merkezinde yer alan İdris Amil, yine Kasımpaşa’da yaşayan, yazar olmaya çalışan ve ironik bir şekilde “mükemmel insan” portresine uyan bir karakter şeklinde ele alınır.
İroni veya ironik kavramı, Galiz Kahraman’ı okumadan bilinmesi gereken en önemli edebi kavram olarak gösterilebilir. Bu konuda daha fazla bilgi için, kavramla ilgili yazımıza göz atabilirsiniz:
İroni
Yukarıdaki yazıda da okuyabileceğiniz gibi, ironi kavramının edebiyat içinde farklı kullanımları bulunsa da, verilebilecek en isabetli tanımlardan biri “bir şeyin beklenenden farklı, beklentilere zıt şekilde sonuçlanması” olabilir.
Bu romanda, İhsan Oktay Anar her açıdan “olumsuz” bir karakter olarak tanıttığı; korkaklığını, cehaletini ve kötülüğünü açık bir şekilde gösterdiği İdris Amil’i neredeyse kutsal bir insan gibi, sürekli övgüyle anlatır. Anlatının gösterdiği şeyler ile üslubu arasındaki bu fark, ironik mizah anlayışına ideal bir örnek olarak gösterilebilir.
