Vurun Kahpeye, Türk Edebiyatı’nda özellikle 1920’li yıllardan sonra oldukça etkili olmuş bir roman “türü” içinde değerlendirilebilir. İlk olarak 1923 yılında tefrika edilen bu eser, pek çok açıdan tipik bir Kurtuluş Savaşı romanının özelliklerini taşır.
Vurun Kahpeye, İstanbul’da öğretmen okulunu bitirdikten sonra Anadolu’da ismi verilmeyen bir kasabaya giden Aliye isimli genç bir kadını konu alır. Aliye, Anadolu’ya Kurtuluş Savaşı’nın ve Yunan işgalinin başlangıcından önce gider, ancak romanın büyük bölümü, Kurtuluş Savaşı sırasında geçer.
Aliye, Yunan işgali başladıktan sonra öğrencilerine Kuvayı Milliye lehine yürüyüşler yaptırır, marşlar söyletir. Yalnızca çocukları değil, kasabada kendisine yakın olan herkesi Milli Mücadele’ye destek verme konusunda ikna etmeye çalışır. Evlenmeye karar verdiği Yüzbaşı Tosun Bey, Milli Mücadele için savaşan çetelerden birinin lideri olarak karşımıza çıkar.
Kurtuluş Savaşı romanlarının önemli bir bölümünde olduğu gibi, bu romanda da Aliye’nin karşısına yerleştirilen temel unsur Yunan askerleri veya subayları değil, yerel halkın “işbirlikçileri” olur. Binbaşı Damyanos, hayattaki tek amacını Türklerle savaşmak olarak belirleyecek kadar koyu bir Yunan milliyetçisi olmasına rağmen, romanın en kötü karakteri olmaktan uzaktır. Aliye’yi bir türlü elde edemediği için ona her türlü kötülüğü yapan ve Yunan işgalini destekleyen Uzun Hüseyin ile, dini kendi çıkarları için kullanan kötü yaradılışlı Hacı Fettah Efendi, romanın gerçek “kötü karakterlerini” oluşturur.
Özellikle Yakup Kadri ve Halide Edip gibi yazarlar tarafından yaygınlaştırılan Kurtuluş Savaşı romanları hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak, Vurun Kahpeye’yi daha geniş bir çerçeve içinde değerlendirmeyi mümkün kılabilir.
Bunun için aşağıdaki kapsamlı yazıya göz atabilirsiniz:
Kurtuluş Savaşı Romanları
